มัสตาร์ด มีความเห็นว่า การแช่เท้าในน้ำร้อนด้วยการเติมมัสตาร์ด เป็นวิธีการรักษาหวัดของรัสเซียโบราณ แต่ชาวอังกฤษก็ชื่นชอบการอาบน้ำมัสตาร์ด และถือว่าเป็นประเพณีประจำชาติของพวกเขา และก่อนหน้านี้ชาวกรีก และโรมันโบราณให้ความสำคัญกับการอาบน้ำมัสตาร์ด เช่นเดียวกับชาวอินเดีย MedAboutMe ตัดสินใจค้นหาว่า การแช่เท้าด้วยมัสตาร์ดนั้นดีต่อสุขภาพจริงหรือไม่
ห้องอาบน้ำเพื่อสุขภาพและมัสตาร์ด ในการแพทย์อายุรเวท การอาบน้ำมัสตาร์ดทั่วร่างกายมักใช้เพื่อทำความสะอาดร่างกาย กล่าวกันว่า ส่งเสริมการกำจัดสารพิษออกจากร่างกายและทำให้เลือดบริสุทธิ์ ในเวลาเดียวกันมัสตาร์ดช่วยเพิ่มการไหลเวียนของเลือดและทำให้เนื้อเยื่อ และอวัยวะมีออกซิเจนมากขึ้น และกำจัดของเสียออกจากพวกมัน
บ่อยครั้งที่ผู้ที่นับถือการแพทย์ทางเลือกเติมน้ำมันหอมระเหยหลายชนิดลงใน มัสตาร์ด สะระแหน่ โรสแมรี่และยูคาลิปตัส แพทย์และนักวิทยาศาสตร์สนับสนุนการใช้อ่างแช่เท้าในกรณีต่อไปนี้ ความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า โรคขาอยู่ไม่สุขปวดศีรษะและปวดอื่นๆ รวมทั้งปวดฟัน อาการกระตุกของกล้ามเนื้อเรียบของอวัยวะในอุ้งเชิงกราน ปัญหาเกี่ยวกับต่อมลูกหมากและริดสีดวงทวาร ไข้หวัด
ยกเว้นข้อสุดท้ายเรากำลังพูดถึงพยาธิสภาพของจิตใจ และระบบประสาท แม้ในกรณีของโรคริดสีดวงทวาร และโรคต่อมลูกหมาก ก็เป็นที่ชัดเจนว่า การอาบน้ำอุ่นช่วยบรรเทาอาการของคนๆ หนึ่งได้ โดยไม่ได้อยู่ที่ระดับชีวเคมีหรือทางกายภาพ มันทำงานอย่างไร การแช่เท้ามัสตาร์ดทำงานอย่างไร ประการแรก การอุ่นขาและการอาบน้ำร้อนช่วยให้หายใจสะดวกขึ้น เนื่องจากอุณหภูมิและความชื้นที่เพิ่มขึ้น
และมีส่วนช่วยให้อาการของผู้ป่วยดีขึ้นโดยรวม ประการที่สองไม่สามารถปฏิเสธการมีอยู่ของผลผ่อนคลายทั่วไปจากการอุ่นเครื่องได้ และมีจุดสำคัญที่สาม กุมารแพทย์ชื่อดังทางอินเทอร์เน็ต Komarovsky กล่าวถึงการแช่เท้าด้วยมัสตาร์ดในรายการที่เรียกว่า ขั้นตอนที่ทำให้เสียสมาธิ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผู้ป่วยต้องรับผลกระทบทางกล ความร้อน หรือการกระตุ้นโซนสะท้อนกลับ
ซึ่งรวมถึงเท้าด้วย แพทย์ระบุว่า จุดประสงค์ของผลกระทบนี้คือทำอย่างน้อยบางอย่าง และด้วยเหตุนี้ จึงสร้างความรู้สึกในตัวบุคคลว่า เขากำลังนำการฟื้นตัวเข้ามาใกล้มากขึ้นจากการกระทำของเขา ตามทฤษฎีอื่นการอุ่นเท้าในอ่างมัสตาร์ดได้รับการออกแบบมา เพื่อเพิ่มอุณหภูมิของร่างกายในสภาวะที่มีการติดเชื้อในร่างกาย แต่ไม่มีอุณหภูมิ ในกรณีเช่นนี้แพทย์กล่าวว่า ร่างกายไม่ต้านทานเพียงพอ
และในความเป็นจริง อุณหภูมิที่สูงขึ้นมีส่วนทำให้การติดเชื้อถูกทำลาย ขั้นตอนการวอร์มอัพควรช่วยแก้ไขข้อบกพร่องนี้ วอร์มร่างกาย และช่วยกำจัดเชื้อโรค แต่มีข้อแม้ประการหนึ่ง ร่างกายมนุษย์แม้ในสภาวะที่เจ็บปวด ก็ยังควบคุมอุณหภูมิได้ดี กระบวนการหลายอย่างในร่างกายขึ้นอยู่กับเศษส่วนของระดับ ดังนั้น จึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้ร่างกายอบอุ่น ในลักษณะที่จะเปลี่ยนอุณหภูมิได้หลายองศา
ซึ่งหมายความว่า คุณไม่ควรนับผลกระทบของการอาบน้ำร้อนที่เป็นอันตรายต่อจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค ไม่ว่าเหตุผลใดในการใช้อ่างมัสตาร์ดควรทำอย่างถูกต้อง เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายต่อผู้ป่วยอย่างน้อยที่สุด ในการอาบน้ำมัสตาร์ดทั้งหมด ให้ใช้มัสตาร์ดประมาณครึ่งแก้ว คนผ่อนคลายในอ่างประมาณ 10 นาที การแช่เท้าใช้เวลาตั้งแต่ 10 นาทีถึงครึ่งชั่วโมง ในกรณีนี้ควรจุ่มขาทั้งสองข้างลงในน้ำอย่างน้อยให้อยู่ในระดับข้อเท้า
ซึ่งหมายความว่า อ่างขนาดเล็กของรัสเซียแบบดั้งเดิมให้เอฟเฟกต์ที่เล็กกว่าถังน้ำ ร่างกายท่อนบนควรห่อด้วยผ้าห่มเพื่อไม่ให้หนาว เป็นการดีกว่าที่จะพันคอด้วยผ้าขนหนู ซึ่งไม่ระคายเคืองต่อเหงื่อในปัจจุบัน และเพื่อไม่ให้ความร้อนรั่วไหล และเมื่อคนๆ หนึ่งเริ่มมีเหงื่อออกมาก คุณสามารถวางผ้าเย็นที่เปียกหมาดๆ ไว้บนศีรษะของคุณ อุณหภูมิของบ่อแช่เท้าควรอยู่ระหว่าง 43 ถึง 46°C
ควรเติมน้ำร้อนจนกว่าผู้ป่วยจะพร้อมทน – ไม่เกิน 49 ° C ในเวลาเดียวกัน ไม่ควรมีร่างจดหมายอยู่ในห้อง ในตอนท้ายของขั้นตอน คุณควรราดเท้าด้วยน้ำเย็น เช็ดให้แห้ง และสวมถุงเท้าหนาๆ อุ่นๆ บ่อยครั้งหลังจากขั้นตอนดังกล่าว คนๆ หนึ่งจะกระหายน้ำ ดังนั้น คุณต้องให้น้ำหรือชาแก่เขา มีข้อห้ามไม่มากนักสำหรับการอาบน้ำร้อน ทั้งแบบเต็มตัวสำหรับทั้งตัว และแบบแช่เท้า โดยจะมีหรือไม่มีมัสตาร์ดก็ได้
ห้ามให้ส่วนของร่างกายที่ได้รับผลกระทบจากผิวหนังอักเสบ มีบาดแผล หรือความเสียหายอื่นๆ ต่อผิวหนังในน้ำร้อน การแช่น้ำในส่วนที่อักเสบของร่างกายมีแต่จะทำให้อาการแย่ลง ห้ามจุ่มลงในน้ำร้อนและทำให้ร่างกายชา หรือสูญเสียความไวเนื่องจากปลายประสาทอักเสบ เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้แขนขาอบอุ่นในที่ที่มีโรคหลอดเลือด หลอดเลือด เส้นเลือดตีบลึก โรค Buerger
แพทย์ยังเตือนด้วยว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะอุ่นแขนขาที่ถูกน้ำแข็งกัด ด้วยการแช่เท้าด้วยน้ำร้อน ผู้ที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคหัวใจควรปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับการใช้อ่างแช่เท้าร้อน และการอาบน้ำธรรมดา โรคใดๆ ที่ทำให้เกิดการละเมิดการควบคุมอุณหภูมิ ก็เป็นข้อห้ามสำหรับขั้นตอนดังกล่าวเช่นกัน เหล่านี้เป็นโรคเบาหวานที่ขึ้นอยู่กับอินซูลิน ไม่แนะนำให้แช่เท้าหรืออาบน้ำธรรมดาที่อุณหภูมิสูงกว่า 39 ° C
โรค Raynaud เป็นต้น ในที่สุด คุณไม่สามารถอาบน้ำร้อนได้ในระยะเฉียบพลันของโรค เมื่อกระบวนการอักเสบกำลังเดือดดาลในร่างกาย และอุณหภูมิจะทะลุหลังคาแล้ว ตำนานของการดีท็อกซ์ ดังกล่าวข้างต้นมีความเห็นว่า การแช่เท้าด้วยมัสตาร์ดมีผลในการล้างพิษ ในความเป็นจริง มัสตาร์ด เช่นเดียวกับเกลือ Epsom หรือที่เรียกกันว่าเกลือ Epsom หรือที่รู้จักกันว่าแมกนีเซียมซัลเฟต ไม่มีผลในการล้างพิษใดๆ
เมื่ออาบมัสตาร์ดไม่ว่าปริมาณใดก็ตาม ไม่มีกลไกเพิ่มเติมสำหรับการขับถ่ายของเสีย นอกเหนือจากที่เราใช้ทุกวันและทุกชั่วโมง ผ่านตับ ไต และผิวหนัง และร่างกายถูกจัดเรียงในลักษณะที่ระบบเหล่านี้ ทำความสะอาดตัวเอง ไม่มีสิ่งใดสะสมหรือสะสมอยู่ในนั้น กระบวนการเดียวที่เพิ่มขึ้นจริงๆ เมื่ออาบน้ำร้อนคือการทำให้เหงื่อออก แต่ไม่มีการล้างพิษเฉพาะทางใหม่เกิดขึ้น
นอกจากนี้ ผลการวิจัย ในฐานะที่เป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขว การแช่เท้าด้วยมัสตาร์ดหรือไม่มีก็ได้นั้นดีมาก ในขณะที่ร่างกายพยายามปรับตัวให้เข้ากับความร้อนอย่างสิ้นหวัง เขาก็สามารถลืมความเจ็บปวด อาการกระตุก และช่วงเวลาต่างๆ ที่ทำให้เขาตกใจได้ นอกจากนี้ จมูกเริ่มหายใจและคอเริ่มหายใจน้อยลง ในช่วงเวลาสั้นๆ แต่การนอนหลับที่ดีต่อสุขภาพ หลังจากขั้นตอนจะรักษาเพิ่มเติม
แต่ในเวลาเดียวกัน คุณไม่ควรคาดหวังปาฏิหาริย์จากการแช่เท้า และไม่จำเป็นต้องปฏิเสธการรักษาตามที่แพทย์สั่ง การอบอุ่นร่างกายเป็นเพียงวิธีการเพิ่มเติมที่ใช้ เป็นส่วนหนึ่งของการบำบัดที่ซับซ้อน ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้
บทความอื่นๆที่น่าสนใจ : ตะคริว อธิบายเกี่ยวกับการเกิดตะคริวสำหรับกล้ามเนื้อขา
