ผลสอบ เป็นสิ่งที่วัดความรู้และความเข้าใจของเด็กภายในห้องเรียนที่คุณครูจะนำมันมาวัดผลและลงคะแนนว่าใครสามารถทำได้และใครไม่สามารถทำได้หากว่าใครที่สามารถทำได้ก็จะได้รับคำชมจากคุณครูเเละเพื่อนๆเเต่ถ้าหากใครที่ไม่สามารถทำข้อสอบให้ผ่านเกณฑ์ได้หรือเรียกสั้นๆว่าสอบตก ก็อาจจะถูกมองว่าไม่ตั้งใจเรียนและ
ไม่อ่านหนังสือทบทวนบทเรียนทั้งๆที่บางทีเด็กคนนั้นอาจจะมีความตั้งใจอย่างเต็มที่เเต่ก็ยังไม่สามารถทำข้อสอบได้อยู่ดี ยกตัวอย่างเช่นเรื่องราวของเธอคนนี้ เธอคนนี้มีชื่อว่า มีนา เธอเป็นเด็กที่เรียบร้อยเเละค่อนข้างที่จะสนใจเรียนเป็นอย่างมากเนื่องจากพ่อเเม่ของเธอปลูกฝังว่า การเรียนเก่งเเละได้เกรดดีๆจะทำให้เธอมีอนาคตที่ดีซึ่งนั้น
ก็เป็นเรื่องจริงเเต่อาจจะไม่ใช่ทั้งหมดเเละหลักการนี้ไม่สามารถใช้ได้กับทุกคนเช่น เธอ พ่อเเม่ของเธอส่งเธอให้ไปเรียนพิเศษทุกเย็นหลังเลิกเรียนเเละทุกวันหยุดเสาร์อาทิตย์ จนเธอไม่มีเวลาที่จะทำอย่างอื่นที่เธอชอบเลย เธอใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่อยู่ประถมจนตอนนี้เธออยู่มัธยมปลายชีวิตของเธอก็ยังไม่เปลี่ยนแปลงยังคงต้อง
ไปเรียนพิเศษในทุกๆวันหยุดและหลังเลิกเรียน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เธอเป็นความภาคภูมิใจของพ่อและแม่ได้เพราะเธอสอบไม่ผ่านและได้เกรดที่ไม่ค่อยจะดี สักเท่าไหร่
“มีนา ทำไมคะแนนถึงแย่แบบนี้ล่ะ”
พ่อและแม่ดุเธอเมื่อได้เห็นผลสอบปลายภาคของแต่ละวิชาและเกรดเฉลี่ยรวมของเธอในปีนี้ก็แย่กว่าปีที่ผ่านๆมาเธอได้รับความกดดันจากพ่อแม่เป็นอย่างมากในขณะที่เธอไม่สามารถแก้ตัวอะไรได้เลยว่าในความเป็นจริงแล้วเธอชอบการเล่นดนตรีแต่เธอไม่ชอบการเรียนในแต่ละรายวิชาต่อให้เธอไปเรียนพิเศษมากมายสักเท่าไร
มันก็ไม่ได้ส่งผลให้คะแนนของเธอดีขึ้นในสายตาของพ่อแม่ เธอก็เลยกลายเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะโง่และไม่ฉลาดเหมือนกับคนอื่นเขา
“ที่ส่งไปเรียนพิเศษทุกวันนี่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยใช่ไหม”
“ถ้าเทอมหน้าคะแนนยังเป็นแบบนี้อยู่พ่อกับแม่จะยึดโทรศัพท์”
พ่อและแม่ยื่นคำขาดกับเธอทำให้เธอเสียใจมากและไม่มีทางออกในการแก้ปัญหาครั้งนี้เธอได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องและไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อกับแม่ต้องเอาใบเกรดมาวัดความเป็นตัวของเธอทั้งๆที่เธอก็มีความสามารถและมีสิ่งที่ตนเองชอบแบบอื่นที่ไม่ใช่แค่การเรียนในแต่ละรายวิชาเธอผิดหวังในตัวเองและไม่มี ตรวจผลสอบราม ความมั่นใจใน ตนเองอีกต่อไปเพราะเธอคิดว่า เธอโง่และหัวช้ากว่าใครคนอื่นเธอได้แต่ผิดหวังในตัวตนเองที่ต่อให้เธอไปเรียนพิเศษก็แล้วตั้งใจเรียนในห้องเรียนก็แล้วแต่เธอก็ยังทำให้พ่อแม่ภูมิใจไม่ได้และเธอได้แต่หวังว่าสักวันพ่อแม่จะเข้าใจในตัวเธอและเลิกเอาคะแนนหรือใบเกรดมาวัดคุณภาพของเธอเพียงอย่างเดียว
“มีนา พ่อกับแม่ฝากครูมาบอกว่าให้ตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้นะ”
“ค่ะคุณครู”
เธอรับปากคุณครูว่าเธอจะพยายามตั้งใจเรียนอีกครั้ง เธอจะลองพยายามในสิ่งที่ตนเองไม่ชอบอีกครั้งเพราะนั่นมันคือการพิสูจน์ตนเองให้พ่อแม่ได้เห็นและเธอก็ อยากทำให้พ่อแม่ได้ภูมิใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบมันสักเท่าไหร่ก็ตาม
“ประกาศ ประกาศ ใครที่สนใจจะเข้าชมรมดนตรีสามารถมาสมัครได้ที่ห้องชมรมดนตรีในเวลาเย็นนี้เราจะออดิชั่นในวันถัดไปเพื่อหาตัวเเทนมาเป็นนักดนตรีของโรงเรียน”
เสียงประกาศตามสายของโรงเรียนดึงความสนใจของมีนาเป็นอย่างมากเพราะเธอมีความสนใจที่จะอยากเข้า ชมรมดนตรีและเป็นตัวแทนนักดนตรีของโรงเรียนจะตั้งใจที่จะไปสมัครภายในเย็นนี้และมาออดิชั่นในวันพรุ่งนี้เพราะนี่คือโอกาสที่เธอจะได้ทำในสิ่งที่ตนเองชอบเธอตัดสินใจที่จะงเดินไปออดิชั่นแล้วจึงพบว่า
“ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนที่มีความสนใจในชมรมดนตรีนะคะ คุณสมบัติของผู้ที่จะมาสมัครชมรมดนตรีก็คือ
ข้อ 1 ผู้จะสมัครชมรมดนตรีจะต้องมีเวลาการซ้อมดนตรีในช่วงเย็นของทุกวัน
ข้อ 2 ผู้ที่จะมาสมัครชมรมดนตรีได้จะต้องได้รับการอนุญาตจากผู้ปกครอง
ใครที่คิดว่ามีคุณสมบัติใน 2 ข้อนี้ครูขอเชิญมาลงชื่อไว้ได้เลยค่ะ”
เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นเธอจึงเสียใจมากเพราะทุกวันในตอนเย็นเธอจะต้องเอาเวลาไปเรียนพิเศษและวันหยุดเสาร์อาทิตย์เธอก็ยังคงต้องไปเรียนพิเศษส่วนเรื่องการขออนุญาตจากพ่อแม่ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอนเพราะเธอมั่นใจว่าพ่อและแม่ของเธอไม่มีทางอนุญาตให้เธอทำอะไรนอกจากการตั้งใจเรียนเธอจึงหมดหวังและเดิน
กลับบ้านไปพร้อมกับรอยน้ำตา มันผิดมากหรอที่เด็กคนนึงอยากทำในสิ่งที่ตนเองชอบมันผิดมากหรอที่เด็กคนนึงไม่สามารถทำสิ่งที่ตนเองไม่ชอบได้ดีเธอก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่อยากจะเล่นดนตรีเธอไม่ได้อยากจบมาเป็นคุณหมอ คุณครู นักวิทยาศาสตร์ หรืออาชีพใดๆก็ตามที่ต้องใช้ความรู้เกี่ยวกับวิชาสามัญการที่เธอไม่ชอบหรือไม่ เก่งในเรื่องการเรียนมันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่เก่งในทุกๆเรื่องไม้บรรทัดเพียงอันเดียวไม่สามารถมาวัดความสามารถของใครหลายๆคนได้เธอตัดสินใจที่จะอธิบายทุกอย่างให้พ่อแม่ฟัง เพราะเธอไม่สามารถทนได้กับชีวิตแบบนี้
เมื่อพ่อแม่ได้รับฟังความคิดเห็นของเธอพ่อแม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเธอมากนักแต่ก็ไม่ค่อยกดดันเธอเหมือนกับเมื่อ ก่อนพ่อแม่อนุญาตให้เธอเข้าชมรมดนตรีแต่ผลการเรียนของเธอต้องทำให้ได้มากกว่า 2.00 ซึ่งเธอสามารถทำได้สบายๆเธอรู้สึกดีใจมากที่พ่อแม่เลิกเอาไม้บรรทัดมาวัดความเป็นเธอสุดท้ายเธอก็ได้เข้าชมรมดนตรีและทำ
ในสิ่งที่ตนชอบ การมาเรียนของเธอจึงมีความสุขมากและเธอก็เปลี่ยนมุมมองและเปลี่ยนความคิดว่า ตนเองโง่หรือด้อยกว่าคนอื่นเพราะเธอแค่มีความสามารถที่ไม่เหมือนกับคนอื่นหรือไม่เหมือนกับคนส่วนใหญ่ เธอเล่นดนตรีจนได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปแข่งในงานต่างๆได้รับคำชมและเกียรติบัตรจากครูบาอาจาร ย์หลายๆท่านเธอดีใจมาก และภูมิใจในตนเองที่ครั้งหนึ่งเธอได้พยายามทำในสิ่งที่ตนเองรักสักที
