ความฝันของพ่อ ฉันชื่อซาร่าฉันอายุ 16 ปีแล้วฉันฟังทุกอย่างที่พ่อพูดจะบอกให้พ่อแม่รู้ได้อย่างไรว่าคุณโตแล้วพ่อของฉันปกป้องผิวจากอันตรายของโลกนี้เสมอดังนั้นฉันจึงไม่สามารถแต่งหน้ากินอาหารขยะหรือพูดคุยกับเด็กผู้ชายได้ฉันรักพ่อของฉันฉันจะทำตามทุกอย่างที่พ่อบอกฉันต้องการให้ฉันเติบโตขึ้นมาเป็นนักวิ่งที่ยอดเยี่ยม
แต่พูดตามตรงนะว่าฉันจะพยายามแค่ไหนฉันก็ไม่เคยรับการวิ่งเลยฉันชอบวาดรูปฉันอยากเป็นนักว่าสักวันหนึ่งแต่เขาบอกว่าอาชีพแบบนี้ไม่จริงจังหรอกอย่างไรก็ตามฉันก็แอบเตรียมสอบวิชาว่าเขียนไว้แล้ว ตอนนั้นฉันได้มีโอกาสเจอกับหนุ่มคนหนึ่งที่เป็นนักวิ่งเหมือนกันเขาชื่อพอล นอกจากนี้ยังมีทีมนักว่ายน้ำด้วยทุกคนพูดคุยกัน
อย่างสนุกสนานฉันตื่นเต้นมากเพราะอยากจะไปที่นั่นแน่นอนว่าพอเห็นฉันกับพอเขาก็โกรธมากเขาอยู่ชั้นต่อหน้าทุกคนเพื่อประโยชน์ของฉันเองด้วยพ่อแม่ของคุณลงโทษคนในสถานที่สาธารณะหรือไม่ฉันเสียใจมากเลยที่ทำให้พ่อเสียใจแต่ฉันก็ยังคงฝันถึงแถมนั้นมันน่าสนมากเลยล่ะการวิ่งของฉันก็งั้นๆตามใจเต่าท้องอย่างที่พ่อพูดล้อเล่นไว้
แต่ก็ไม่ได้ล้อเล่นเลยว่าเรากลับถึงบ้านอย่าทำให้เขาผิดหวังจริงๆเขาต้องการให้ฉันฝึกหนักยิ่งขึ้นและฉันก็อยากจะทำให้พ่อของฉันพอใจด้วยครับวิ่งที่เข้มข้นกว่านี้แต่นั่นก็หมายความว่าการเรียงตัวทั้งหมดของฉันสำหรับการสอบวาดรูปจะต้องถูกเลื่อนไปนะเสียดายแต่ความปรารถนาของพ่อสำคัญกว่าพ่อสงบลงฉันก็ตัดสินใจพูดความคิด
เรื่องแค้นไปหรือว่าจะโชคดีแน่นอนเพราะมันไร้ผลพ่อก็พ่อบอกฉันว่าฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้นโดยที่ไม่มีเขาฉันต้องคิดถึงการวิ่งมาราธอนที่ล้มเหลว ไม่ใช่เรื่องความบันเทิงในช่วงบ่ายที่ผ่านมาฉันได้รับโทรศัพท์จากพอเราคุยกันเกี่ยวกับเรื่องการวิ่งมาราธอนและจู่ๆเขาก็ถามฉันว่าอยากเจอเขาไหมเพราะแม่ของเขายอมให้เขาออกไปข้างนอกคนเดียว
อย่างนั้นหรอแนะนำว่าฉันบอกว่าฉันต้องการแต่พ่อไม่อยากให้ฉันออกจากบ้านโทรหาพ่อให้มาที่บ้านฉันอยากให้พ่อเห็นว่าพ่อเป็นเด็กดีเขาเป็นนักวิ่งที่จริงจัง เราเป็นเพื่อนกันหลังจากนั้นแต่พ่อไม่ชอบพอเขาแต่พอไปที่หน้าประตูและขังไว้ในห้องเขาตะโกนว่าเขาไม่ได้เลี้ยงดูฉันแบบนี้ว่าจะทำให้เขาขายหน้าตอนเขาถามฉันเข้าไปในห้องพ่อ
ก็เห็นภาพวาดของฉันก็ถามว่านี่มันบ้าอะไรฉันกลัวว่าเขาจะฉีกมันจะบอกว่ามันเป็นของเพื่อนร่วมชั้นที่ว่าไม่ใช่เป็นของขวัญเธอจะให้ฉันหยุดพูดคุยกับผู้หญิงที่ใช้ชีวิตไปกับเรื่องไร้สาระแบบนั้นฉันเอาแต่บอกตัวเองว่าเราต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉันแต่พูดตามตรงฉันเริ่มเชื่อมันน้อยลงเรื่อยๆเพราะความรักสำหรับฉันจริงๆหรอเธอทำแบบนี้
จนฉันไม่มีเพื่อนเลยการออกเดทเสื้อผ้าสวยๆภาพยนตร์และคาเฟ่มันน่ากลัวมากแต่เขาต้องปกป้องกันสิ่งเหล่านั้นกำลังเลยหรอการเป็นนักวิ่งที่ยิ่งใหญ่เป็นหนทางเดียวที่จะอยู่ได้ในชีวิตของฉันอย่างนั้นหรอฉันไม่รู้เลยฉันกลัวและเจ็บปวดในตอนเย็นเพื่อนนักกีฬาของพ่อมาหาเขาพ่อเคยเป็นหนึ่งในตัวแทนของที่เขาเคยถูกทำนายว่าเกิดจะได้แชมป์โลก
จากนั้นก็ได้รับบาดเจ็บและต้องออกจากการเล่นกีฬาบางทีก็อาจจะคิดว่าถ้าเขาทำไม่ได้ฉันก็จะทำได้แต่ฉันไม่ได้ต้องการมันเพื่อตัวฉันเองเลยป้าขอให้ฉันไปหาแขกและเรื่องคุยเกี่ยวกับการวิ่งที่ยอดเยี่ยมของฉันแต่เพื่อนเขาพูดล้อเลียนชัยชนะของฉันปรากฏว่าลูกๆของพวกเขาเก่งกว่าฉันมากฉันไม่ได้โกรธเคืองสักนิดเพราะ ชินจัง ความฝันของพ่อ ทุกคนต่างก็บอกกันทั้งนั้น
ว่าการส่งในแชทมันของจริงแล้วเขาก็เริ่มต้นเหตุการณ์ว่าแคปไหนดีกว่ากันพ่อกับพ่อเขาแล้วพยักหน้าแต่ในที่สุดฉันก็ได้มีโอกาสไปแคมป์พวกขี้บ่นแก่พวกนี้แล้วและในวันรุ่งขึ้นในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าความรักของพ่อมีค่าแค่ไหน ตะคริวที่ขาระหว่างการฝึกของฉันเล่าให้เขาฟังเขาบอกว่าฉันแค่มองหาเหตุผลที่จะไม่วิ่งเท่านั้นพอมารับฉันก็บอกกับเขาแบบนั้น
เช่นกันคิดว่าพ่อจะเข้าข้างฉันเธอรู้ว่าการเป็นตะคริวบนลู่วิ่งเป็นยังไงแต่เขาก็เอาแต่พยักหน้าและพยักหน้าเขาไม่ฟังฉันพูดด้วยซ้ำเขาบอกว่าฉันขี้เกียจและฉันไม่ได้รักเขาก็จะไม่ทำตามที่เขาพูดและคนนั้นถูกเสมอเพราะเขาอายุมากกว่าค่อยส่งใช่ไหมครับอยู่ดีแน่นอนว่าฉันจะโทรหาเขาอย่างน้อยวันละ 3 ครั้งฉันจะคุยกับนักวิ่งสาวเท่านั้นแหละ
ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ดีอย่างไรก็ตามนี่แหละที่จะภาพอันเล็กน้อยสำหรับฉันหรอกฉันเข้ากับคนอื่นได้ไม่ค่อยดีนะเพราะเขาคิดว่าฉันแปลกเพราะฉันทำตามคำสั่งของพ่อพ่อแม่ของคนพยายามควบคุมทุกฝีก้าวของคนเหมือนกันหรือเปล่าหน้าเศร้าเลยล่ะแม้แต่ดีแล้วก็คิดว่าฉันแปลกเหมือนกันเขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดในบรรดานักวาดเลยฉันเจอเขาในแคมป์
แล้วฉันกลัวมันจะมีคนบอกเรื่องนี้กับพ่อของฉันดีแล้วฉันให้ทานอาหารที่โต๊ะเดียวกัน 2-3 ครั้งฉันทำทุกอย่างเพื่อทำให้เขาชอบฉันเขาบอกว่าเขาชอบผู้หญิงที่มีผมยาวฉันก็ตอบอย่างนี้เจ้าของทันทีเมื่อเขาบอกว่าเขาไม่ชอบสีเขียวฉันก็เอาเสื้อยืดสีเขียวยัดไว้ในมุมสุดของกระเป๋าเดินทางในที่สุดก็ขอออกเดทจริงเดินผ่านป่าจับมือกันมันไม่เจ็บมากแล้ว
เราก็ไปที่ทะเลสาบดีเล่นถามว่าฉันอยากไปว่ายน้ำไหมฉันไม่อยากละนะดูเหมือนจะเย็นแต่ถ้าดีแลนเสนอและฉันปฏิเสธจะทำร้ายเขาหรือเปล่าเขาจะคิดว่าฉันไม่ชอบเขาไม่นะแต่ถ้าตกลงฉันก็ต้องลงน้ำแล้วดีแล้วจะรู้ว่าฉันไม่ชอบว่ายน้ำและเขาไม่ได้โกรธเคืองแย่จังเลยจะทำตัวไม่ถูกไปหมดแล้วฉันบอกว่ามันดึกมากแล้วเราวิ่งกับแคมป์ไปเหมือนคนโง่เลยล่ะ
ฉันคิดว่าดีแล้วจะไม่คุยกับฉันแล้วด้วยซ้ำหลังจากนั้นแต่วันรุ่งขึ้นเขาก็ชวนฉันไปปิกนิกอีกทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีดีและเล่าเรื่องตลกแล้วฉันก็หัวเราะแต่แล้วเขาก็เทน้ำเขาให้ฉันเต็มแก้วฉันไม่สามารถดื่มน้ำผักได้แต่ไม่ได้เล่นเลยนะฉันหายใจเข้าลึกๆกินยาคุมแล้วจิตถึงแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะย่นหน้าดีแล้วสังเกตเห็นมันเขาบอกว่าถ้าฉันไม่ชอบน้ำผัก
ก็ไม่ต้องดื่มก็ได้ฉันเคยบอกอีกว่าถ้าฉันไม่ชอบวิ่งก็อย่าวิ่งแล้วค่อยโทรมาเป็นคนติดยาเป็นสมาชิกที่ไร้ประโยชน์ของสังคมซะฉันบอกว่าฉันชอบน้ำผักและจิตอีกครั้งดีและถอนหายใจและบอกว่าฉันคงไม่ไว้ใจเขาถ้าฉันไม่สามารถซื่อสัตย์กับเขาด้วยเรื่องง่ายๆเหมือนน้ำผลไม้ได้ฉันรู้สึกทั้งเศร้าและอบอุ่นในเวลาเดียวกันฉันจะเชื่อใจได้จริงหรอในตอนนั้นเองฉันก็ระเบิดออกมา
