การตัดสินใจของครอบครัว บางทีความเคลือบแคลงใจสงสัยในใจของเด็กคนหนึ่งก็ควรได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่นานความสงสัยนั้นอาจจะกลายเป็นปมในใจคอยทำร้ายพวกเขาเมื่อเติบโตขึ้นก็เป็นได้ เหมือนกับเรื่องราวของเด็กสาวอย่างฉัน ฉันชื่อ เจนนา ฉันมีพ่อและแม่ที่ใจดีและพวกท่านก็รักฉันมาก ๆ พวกท่านดูแลฉันเป็นอย่างดี
และพวกท่านก็หมั่นเติมความรักความหวานให้กันและกันอยู่เสมอ ฉันมักจะเห็นเขากอดเติมกำลังใจและพลังงานความรักอยู่เสมอ ครอบครัวของเราช่างเต็มไปด้วยความอบอุ่น แต่มันก็มีบางครั้งฉันก็สงสัยว่าฉันเป็นลูกแท้ๆของท่านหรือเปล่า แต่ฉันรู้ว่าแท้ฉันไม่ได้ถูกรับเลี้ยงมาอย่างแน่นอนแค่เป็นกรณีหายากเฉยๆ
คิดว่านะแต่ยังไงอย่างที่ว่าชีวิตฉันก็เต็มไปด้วยความรักและครอบครัวก็มีความสุขอยู่เสมอแต่แล้ววันนึงก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นฉันกลับจากโรงเรียนเจอแม่อยู่ที่ห้องนั่งเล่นคุยโทรศัพท์กับใครสักคนพ่อแม่ฉันก็รีบวิ่งกลับเข้าห้องแล้วก็ดูกระวนกระวายฉันเริ่มกังวลใจ
ฉันรู้ว่าแม่ต้องมีเรื่องปิดบังแน่มื้อค่ำคืนนี้เราเป็น วงจรชีวิตครอบครัว แบบนี้คือเราไม่มีเรื่องปิดบังกันแต่ตอนมื้อค่ำแม่ก็ไม่ได้พูดอะไรนะ 2-3 วันหลังจากนั้นเรื่องก็ยิ่งแปลกมากขึ้นอีกแม่เริ่มส่งข้อความหาฉันตอนอยู่โรงเรียนบอกให้ฉันอย่าไปคุยกับคนแปลกหน้าฉันบอกว่าแม่อายุ 15 คือว่าจะไม่ต้องเตือนแล้วก็ได้ละมั้งว่าไม่อยากให้ไปคุยกับคนแปลกหน้า
แต่เธอว่าแม่ฉันก็ยังสั่งให้ฉันยืนรอท่านอยู่ในเขตโรงเรียน ฉันจะได้ขับรถมารับกลับบ้านฉันไม่อยากให้ฉันนั่งรถบัสแล้วเพื่อความปลอดภัยคือมันแปลกมากนะเพราะว่าก่อนหน้านี้ฉันไปโรงเรียนเองตลอดมีเรื่องอะไรงั้นหรอฉันอายุ 15 แล้ว เพื่อนของฉันหลายคนก็ปั่นจักรยานไปโรงเรียนแล้วด้วยซ้ำ
วันนึงโรงเรียนเลิกเร็วกว่าปกติแต่แทนที่จะโทรหาแม่ฉันตัดสินใจนั่งรถบัสไปกลับพาฉันไปถึงบ้านแม่ก็ไม่อยู่บ้านปกติถ้าจะทำอาหารอยู่ในครัว แต่วันนี้ฉันหาท่านไม่เจอแล้วฉันก็เห็นว่ามีมือถือของท่านวางอยู่ทันใดนั้นมันก็เริ่มดังแล้ว มีเบอร์แปลกๆอยู่บนหน้าจอฉันกดรับแล้วคนที่อยู่ในสายก็พูดว่า
โอเคพอได้แล้วฉันอยากเจอลูกสาวของฉัน เธอเป็นญาติของเราให้เราได้เจอกันสักที ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยยิ่งค้างไปเลยคนคนนี้คือใครกันฉันจับใจความไม่ได้ว่าเขาพูดว่าอะไรแต่ฉันไม่มีเวลาตอบกลับถ้าทันใดนั้นแม่ก็เข้ามาแล้วเพราะมือถือไปจากฉันแม่ปิดเครื่องทิ้งแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า
ฉันถามแม่ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้นแล้วคนคนนั้นพูดถึงอะไรแต่แม่บอกว่าก็แค่คนโทรผิดแต่ฉันรู้ว่าแม่กำลังโกหกหน้าแม่มาฟ้องอยู่เห็นว่ากำลังโกหกฉันเริ่มตลกนะน่าติดตามเรื่องอะไรจากฉันแน่ฉันหยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้และฉันก็เริ่มปฏิบัติต่อเนื่องด้วยกันทั้งสายที่แอบโทรมาและแม่ฉันออกจากบ้านไปบ่อยกว่าเดิมท่านนอกใจพ่อเหรอ นั่นไม่เห็นเข้าใจเลยแม่รักเรามากนี่นา
ท่านไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก ฉันต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้นวันถัดมาฉันก็เลยทำทีว่าไปโรงเรียนแต่ฉันแอบกลับบ้านแล้วแอบดูแม่จากคาเฟ่ที่อยู่ริมถนนตรงข้ามบ้านหลังผ่านไปประมาณชั่วโมง แม่ออกจากบ้านท่านดูกระวนกระวายมากฉันเริ่มตามแม่ไปนะดูเหมือนแม่จะไปยังคาเฟ่เล็กๆแห่งหนึ่งริมถนนฉันมองอยู่อีกฝั่งเมื่อฉันไปถึงคาเฟ่แล้วก็นั่งลงชายแปลกหน้าคนนึงที่ฉันไม่เคยเห็นเขามาก่อน
เขาคือคนที่โทรหาแม่วันนั้นเหรองั้นแม่ฉันก็มีชู้จริงๆน่ะสิแบบนี้ทำได้ยังไงก็อยู่เฉยๆปล่อยให้แม่ทำแบบนี้กับพ่อไม่ได้แล้วพ่อแม่หันมาเจอฉันฉันก็ล้นลานเพราะฉันไปถึงตัวฉันก็ตะโกนว่าไม่ทำอะไรแล้วหันไปหาเขาแล้วคุณล่ะเป็นใครแม่ฉันนิ่งไปเลยส่วนชายแปลกหน้ายืนขึ้นก่อนจะพูดว่าวันนี้ก็ลูกเราเหรออะไรนะ
เลยละจะได้ยินแบบนั้นเรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้หรอกฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นลมแต่แม่ก็จับแขนฉันไว้แล้วก็ลากไปที่สวนใกล้ๆฉันร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังทุกท่านพยายามปลอบฉันแม่พาไปหน้าที่มานั่งก่อนจะหันมาหาและเล่าความจริงให้ฟังหลังพ่อกับแม่แต่งงานกันไม่นานพวกท่านก็อยากมีลูกแต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ไม่มีสักทีในที่สุดพวกท่านก็ไปตรวจแล้วก็ปรากฏว่าพ่อฉันเป็นหมันน่ะสิ
แต่เพราะว่าแม่ของฉันรักพ่อมากๆท่านก็เลยไม่ทิ้งพ่อไปไหนแต่ยังไงมันก็ทำให้พ่อรู้สึกผิดอยู่ดีมันก็เลยเสนอขอสเปิร์มที่มีคนบริจาคไว้และใช่ผู้ชายคนนี้แหละที่แม่เป็นนัดเจอคือผู้บริจาคแต่ต้องขั้นตกลงกับเขาจ่ายเงินให้แล้วบอกว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตครอบครัวของเราแต่อย่างใดแต่ทว่าไม่นานนี้เขาตามหาแม่
และหาทางติดต่อจนได้เขาบอกว่าเขาเป็นลูคีเมียระดับร้ายแรงและหนทางเดียวที่เขาจะรอดได้ก็คือจะต้องปลูกถ่ายไขกระดูกจากญาติร่วมสายเลือดเขาบอกว่าฉันเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เขาเหลืออยู่แต่พ่อกับแม่ฉันไม่เห็นด้วยอย่างมากในเรื่องนี้เพราะฉันไม่อยากให้ฉันเสียต้องเจอกับปัญหาสุขภาพหลังจากนี้
และที่สำคัญที่สุดคือมันก็อยู่ในข้อตกลงที่ว่าเขาไม่มีสิทธิ์มายุ่งเกี่ยวอะไรกับฉันอีกตั้งแต่ที่เขาได้รับเงินไป แต่เรื่องนี้มันก็กวนใจฉันอยู่ตลอดเวลาเลยฉันไม่อยากมาเสียใจทีหลังกับการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตนเองเลยฉันควรตัดสินใจแบบไหนถึงจะดีที่สุดกันนะ ฉันอยากจะช่วยเหลือผู้ให้กำเนิดแต่ก็กลัวจะทำให้พ่อแม่ที่เลี้ยงดูฉันมาต้องรู้สึกเสียใจหรือไม่สบายใจกับการตัดสินใจของฉัน
ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถช่วยเหลือผู้ชายคนนั้นและพ่อแม่ของฉันก็สบายใจไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องสุขภาพฉันด้วย
